Waarom Compassionate Inquiry?

Je kiest CI omdat je kiest voor een diepgaand onderzoek naar aanleiding van een door jou beleefd probleem. In mijn praktijk gaat het veelal over situaties waarin iemand zich niet op zijn gemak voelt in zijn omgeving, het gevoel heeft niet zichzelf te kunnen zijn. Iets schuurt en soms is het moeilijk de vinger te leggen op wat dat is.

Ik zal een persoonlijk voorbeeld geven van iets wat ik voor mezelf met CI-sessies veranderd heb. Vaak zei ik ‘ja’ of reageerde niet, terwijl ik eigenlijk ‘nee’ wilde zeggen. Hoewel ik alle reden had om iets te zeggen, bleef ik geremd.

Het werken met fysieke gewaarwordingen wekte herinneringen tot leven. Sommige kwamen als verassing, sommige waren bekend. In Ci word je gevraagd de beleving toe te laten, want vaak ontwijken we pijnlijke gevoelens, waardoor we met een deel van onszelf geen contact meer hebben.

Door herinneringen en gevoelens toe te laten werd mij duidelijk waarom en hoe ik op dat moment negatieve gedachten ontwikkelde die mij later remde om mij uit te spreken.  Persoonlijk kan ik dus zeggen dat CI me veel evenwichtiger heeft gemaakt. Het zorgt ervoor dat ik niet langer eindeloos blijf piekeren. Dat is namelijk wat je doet als je niet reageert op het moment dat iets zich aandient.  

Wat ik in mijn praktijk vaak meemaak is dat mensen zeggen weinig herinneringen te hebben aan hun jeugd. Dat blijkt terug te komen, juist door aandacht aan lichamelijke reacties te geven.

Anderen geven juist aan vanuit hun hoofd te leven, en weinig contact met hun eigen lichaam te hebben. In zo’n situatie is CI ook een prachtige manier van werken. Zij hadden als kind goede redenen had om zich van hun gevoel, fysiek en emotioneel af te sluiten. In een CI-sessie kan je in een veilige omgeving (dat wil zeggen met iemand die bij je blijft en niet schrikt van wat opkomt) in je eigen tempo, en zoveel als je zelf op dat moment aankan in verbinding komen met wat er onder de oppervlakte in je leeft.